Gastric bypass

Gastric bypass - Het begin
Mijn naam is Courtney en dit is een persoonlijk verhaal over mijn "gastric bypass" operatie. Ik ben een 25-jarige huisvrouw en ben getrouwd met een piloot in de luchtmacht. Ik heb mijn morbide obesitas (zwaarlijvigheid) overwonnen.

Mijn gezondheidsproblemen begonnen vlak na onze huwelijksreis. Ik voelde me vaak ziek en kwam heel snel heel veel kilo's aan. Ik dacht dat dit veroorzaakt werd door de nieuwe anticonceptiepil die mij vlak voor mijn trouwdag werd voorgeschreven. Mijn man en ik bespraken dit en op kerstavond besloten we dat ik zou stoppen met de pil in plaats van een andere dosering te proberen. We wilden graag een gezin beginnen. Ik werd bijna meteen zwanger en vlak daarna had ik mijn eerste miskraam. Hoewel dat hartverscheurend was, wisten we op dat moment nog niet dat er iets ernstig mis was met mij.

Binnen een maand na mijn eerste miskraam had ik een afspraak met een oogarts. Hij deed alle normale onderzoeken, en vervolgens verwijdde hij mijn ogen. Weet je hoe eng het is als een arts in je oog kijkt, het venster naar je ziel, en dan zegt: "O, dat is niet goed"? Nou, ik weet dat wel. Ze haastten zich om foto's van mijn netvliezen te maken en om hun bevindingen op papier te zetten. Ze vertelden me dat ik een ziekte had die "pseudotumor cerebri" (PTC) wordt genoemd. Dit houdt eenvoudig gezegd in dat je hersenvocht zich ophoopt omdat het niet goed wordt afgevoerd. Het drukt vervolgens tegen je oogzenuw aan en gaat werken alsof het een tumor is. Mijn artsen dachten dat mijn miskraam een gevolg was geweest van de manier waarop deze tumor tegen mijn hersenen aandrukte.

Men verwachtte dat ik voor de rest van mijn leven geneesmiddelen en lumbaalpuncties (ruggenprikken) zou moeten hebben. Mijn neuroloog gaf me medicatie om de vochtproductie te verlagen. Deze vochtproductie gaf mij een gevoelloos en tintelend gevoel in mijn handen en voeten, in mijn gezicht en soms in mijn benen. Het maakte me ook duizelig en ik begon dingen te vergeten. Een jaar later werd ik van deze medicatie afgehaald. Toen ontdekten ze pas dat de schade blijvend was. Ze vertelden me later dat een van de zeldzame neveneffecten van dit geneesmiddel is dat het letterlijk gaten in je geheugen kan branden, vergelijkbaar met langdurig gebruik van de ecstacy drug. Er zijn herinneringen uit mijn kindertijd die ik gewoonweg niet meer heb. Mijn zussen zeggen altijd: "Weet je nog hoe we altijd...?" Dan heb ik geen idee waar ze het over hebben, al probeer ik nog zo hard. Deze herinneringen zullen nooit meer terugkomen.

Gastric bypass - De gewichtstoename
Vlak nadat deze ziekte bij me was vastgesteld, begon mijn lichaamsgewicht snel toe te nemen. Ik was bang omdat me verteld was dat de "pseudotumor" vergezeld kan gaan van een snelle gewichtstoename. In minder dan drie jaar tijd was ik meer dan 45 kilo aangekomen en er was geen enkele manier om dit een halt toe te roepen. Ik deed alles wat de artsen me aanraadden: diëten, pillen, lichaamsbeweging, noem maar op. Niets werkte.

Vervolgens werd in februari 2002 vastgesteld dat ik het "polycysteus-ovariumsyndroom" (PCOS) had. En toen werd ook nog eens vastgesteld dat ik aan hypothyreoïdie leed. Men stuurde me naar een nieuwe arts, die gespecialiseerd was in de behandeling van PCOS. Zijn behandeling was agressief. Hij gaf me een geneesmiddel dat gemaakt was voor diabetici maar dat ook effectief was gebleken voor zwaarlijvige vrouwen met PCOS. Het maakte me voortdurend ziek en dat was helaas het enige voelbare effect. Hij dacht dat de medicatie niet werkte door alle andere problemen die aan de oppervlakte waren gekomen.

In september 2003 raakte ik weer zwanger. Men stelde mij gerust dat mensen met mijn lichaamsgewicht onder toezicht wel degelijk een gezonde baby konden hebben. Maar niet met mijn complicaties. Ik had een tweede miskraam, de dag na mijn 23e verjaardag. Het woord "ontroostbaar" komt niet eens in de buurt van mijn gevoelens in die tijd.

In mei 2004 werd geconstateerd dat ik last had van hoge bloeddruk. Mijn arts ontdekte toen dat mijn PCOS een weerstand tegen insuline had. Wanneer je eet, dan breekt je lichaam de voedingsstoffen in je voedsel af. Insuline brengt die stoffen vervolgens naar je cellen. Een weerstand tegen insuline houdt in dat mijn eigen cellen mijn eigen insuline niet accepteerden. Dus bleef mijn lichaam me vertellen dat ik honger had, terwijl al het voedsel dat ik at in werkelijkheid als vet werd opgeslagen. Mijn gewicht nam met sprongen toe, maar mijn lichaam kreeg geen voedingsstoffen. Ik was letterlijk aan het verhongeren. Mijn artsen gaven het eindelijk op. Ze vertelden me toen dat ik binnen enkele jaren een diabeticus zou zijn en waarschijnlijk rond mijn dertigste zou sterven. Er waren zo veel dingen mis met me dat al die geneesmiddelen niet konden werken. Ik was letterlijk stervende, ook al nam ik dagelijks negen verschillende geneesmiddelen. Elke aandoening en elk syndroom werd nu verergerd door mijn morbide obesitas, met vijf bijkomende complicaties. Mijn arts stelde toen een drastische ingreep voor. Gezien het feit dat ik 24 was, niet zwanger kon worden en zojuist was verteld dat ik in mijn huidige toestand niet meer dan zes jaar te leven had, vond ik een drastische ingreep prima.

Gastric bypass - De operatie
Mijn artsen zetten me op een wachtlijst voor een zogenaamde "Roux en-Y gastric bypass" operatie. Vanaf dat moment begon ik er samen met mijn familie intensief over te bidden. De operatie vond uiteindelijk plaats op 27 december 2004. Dit was vier jaar en drie dagen sinds de dag dat ik met de anticonceptiepil was gestopt.

Door al deze ervaringen heen heb ik veel vragen gekregen over de standvastigheid van mijn geloof, ondanks de slechte vooruitzichten. Mijn antwoord was steeds dat God in al mijn omstandigheden steeds trouw was gebleven. Nu ik terugkijk op de afgelopen vijf jaar van mijn leven kan ik het pad zien dat ik voor mezelf had gekozen en het pad dat God voor me in gedachten had. Ik kan zien dat Zijn pad voor mij niet hetzelfde was als wat ik zelf in gedachten had, maar Hij wist wat het beste voor me was. In deze moeilijke tijden hield Hij me overeind. Toen Hij wist dat ik mijn pad niet in mijn eentje kon bewandelen, stuurde Hij mijn echtgenoot om dit samen met mij te doen.

Er waren zekere donkere momenten; momenten waarop ik ontdekte dat ik kwaad was op God voor al die dingen waarvan ik geloofde dat Hij ze had toegestaan. Momenten waarop ik me zo alleen voelde, maar feitelijk nooit alleen was. Hij hield me in Zijn armen wanneer ik huilde over mijn verloren kinderen en wanneer ik in de spiegel keek en alleen maar een dikke vrouw kon zien.

Net als in het boek Daniël en het verhaal van Sadrach, Mesach en Abednego werd ik in een vuur gegooid en beproefd. En net als in dat verhaal kon het vuur mij niet deren omdat God naast me stond. De vlammen van deze wereld kunnen alleen die dingen verbranden die verbonden zijn met deze wereld. God liep met me mee, met elke stap die ik zette.

Gastric bypass - De resultaten
Er is nu meer dan een jaar verstreken en mijn "gastric bypass" operatie was een volkomen succes. Ik had geen complicaties en werd nooit ziek. Ik neem geen enkele van de medicijnen meer die ik vóór mijn operatie nam. Ik heb nu zo'n 60 kilo verloren en kan mijn jurken 9 maten kleiner kopen. Ik voel me als een gloednieuw persoon.

De volgende Bijbelverzen waren een licht in de donkerste tijd van mijn leven. Ik heb me daar in de afgelopen vijf jaar stevig aan vastgehouden en ik doe dat nog steeds.

"Wees niet bang, want ik zal je vrijkopen, ik heb je bij je naam geroepen, je bent van mij! Moet je door het water gaan - ik ben bij je; of door rivieren - je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan - het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien. Want ik, de HEER, ben je God, de Heilige van Israël, je redder." (Jesaja 43:1-3).

"Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven" (Jeremia 29:11).

Courtney ervoer Gods liefde toen ze met deze levensbedreigende ziektes te maken had. Verlang jij naar diezelfde vrede in jouw leven?

Leer meer over Gods vrede in zware tijden!