De kans op een miskraam

De kans op een miskraam - Een blik op de statistieken
De kans op een miskraam is groter dan veel mensen denken. Een miskraam vindt plaats in twintig procent van alle zwangerschappen. Maar volgens sommige bronnen is dit een onnauwkeurig percentage. Veel vrouwen hebben een miskraam zonder het te weten, voordat zij beseffen dat zij zwanger zijn; zij nemen dan gewoon aan dat hun miskraam een wat zwaardere menstruatie was dan gewoonlijk. Daarom is het mogelijk dat het werkelijke miskraampercentage zich dichter bij veertig of vijftig procent bevindt. Van alle vrouwen die een miskraam hebben, zal twintig procent later weer een miskraam hebben.

De woord miskraam heeft betrekking op de beëindiging van een zwangerschap in ontwikkeling, tot aan de twintigste week van de zwangerschap. In de medische wereld wordt dit een "spontane abortus" genoemd. Veel vrouwen die een miskraam hebben gehad vinden deze term kwetsend. Maar het is belangrijk om op te merken dat de term "abortus" slechts duidt op de beëindiging van de zwangerschap. Deze medische term impliceert dit niet dat de zwangerschap zou zijn beëindigd als gevolg van een bepaalde keuze van de vrouw. De correcte term voor een gekozen procedure is "selectieve abortus". Wanneer de zwangerschap na de twintigste week wordt afgebroken, spreekt men van een doodgeboren kind.

Miskramen kunnen in twee categorieën worden ingedeeld. Een geïsoleerde miskraam is een enkele, sporadische gebeurtenis. Vaak treedt een geïsoleerde miskraam op als gevolg van een chromosomale fout in de eicel of in de zaadcel. Deze chromosomale fout herhaalt zich niet. Als een vrouw drie opeenvolgende miskramen heeft gehad, dan worden de miskramen habitueel genoemd. Een vrouw met habituele miskramen kan medisch onderzocht worden om te ontdekken wat de onderliggende oorzaak van haar herhalende miskramen zou kunnen zijn. Meestal moeten deze onderliggende oorzaken worden behandeld voordat de vrouw een zwangerschap succesvol kan volbrengen.

De kans op een miskraam - Drie verschillende soorten
Statistieken over miskramen kunnen variëren omdat een miskraam op verschillende manieren kan plaatsvinden. Deze verschillende manieren leiden allemaal tot de afbreking van de zwangerschap. Afhankelijk van de omstandigheden kan een medische ingreep noodzakelijk zijn om de lichamelijke veiligheid van de vrouw te waarborgen.

Gemiste abortus: Deze vindt plaats wanneer het lichaam van de vrouw de dode foetus niet verdrijft. Een gemiste abortus kan wekenlang onopgemerkt blijven. Symptomen zijn onder meer een gebrek aan normale zwangerschapsverschijnselen, maar door de verhoogde hormoonspiegels kan een vrouw een gemiste abortus hebben, maar toch de karakteristieken van een normale zwangerschap ervaren.

Onvolledige abortus: Deze vindt plaats wanneer het lichaam van de vrouw slechts een gedeelte van het zwangerschapsweefsel verdrijft. In het geval van een onvolledige abortus kunnen gedeelten van de foetus, de vruchtvliezen of de placenta in het lichaam van de vrouw blijven zitten. Symptomen zijn onder meer een geopende baarmoederhals, kramp en de afscheiding van bloed en weefsel van de foetus.

Volledige abortus: Deze vindt plaats wanneer de vrouw een niet-levensvatbare foetus baart. In het geval van een volledige abortus worden alle weefsels door het lichaam van de vrouw verdreven. Symptomen zijn onder meer de afscheiding van het volledige zwangerschapsweefsel en een gesloten baarmoederhals.

In het geval van gemiste of onvolledige miskramen is in het algemeen een dilatatie en curettage (D&C) nodig. Bij een D&C wordt de baarmoederhals van de vrouw verwijd en wordt de binnenwand van de baarmoeder afgeschraapt. Als een gemiste abortus vóór zesenhalve week in de zwangerschap optreedt, dan kan de arts de vrouw adviseren om enkele dagen te wachten. Het is mogelijk dat haar lichaam de foetus spontaan zal uitdrijven, wat in de meeste gevallen gebeurt. Op deze manier kan een D&C worden vermeden.

De kans op een miskraam - De pijn begrijpen
De statistieken vertellen niet het hele verhaal. Het verwerken van een miskraam heeft normaal gesproken niets te maken met medische getallen en lichamelijke gevolgen. Een miskraam leidt slechts tot een minimale hoeveelheid lichamelijke pijn, met symptomen als hoofdpijn, kramp en bloedverlies. Maar deze symptomen zijn gewoonlijk licht van aard en het lichaam van de vrouw zal daarom snel en gemakkelijk herstellen.

Maar een miskraam brengt een grote psychologische pijn met zich mee. De afbreking van de zwangerschap eindigt niet met de afscheiding van het weefsel van de foetus; voor velen betekent een miskraam de dood van een kind. Hoewel een ontwikkelend embryo of een foetus in de medische terminologie niet als een kind wordt beschouwd, hechten veel moeders zich al vroeg aan hun zwangerschap. Wanneer de miskraam dan optreedt, verliest de vrouw niet alleen haar zwangerschap, maar ook haar kind en haar dromen voor dat kind.

De kans op een miskraam - Aan de stilte ontsnappen
Statistieken over miskramen worden niet in overvloed gepubliceerd. Een miskraam zou gemakkelijker te verwerken zijn als deze niet werd overschaduwd door een zware stilte. In onze maatschappij blijft een miskraam een moeilijk gespreksonderwerp. De stilte waarmee dit onderwerp is omgeven veroorzaakt nog meer psychologische pijn voor de rouwende moeder, omdat zij niet in staat is om openlijk en gepast te rouwen. Het rouwproces heeft een sterk genezende werking op de emotionele en mentale gezondheid van de vrouw. Als dit proces niet kan plaatsvinden, heeft zij het gevoel dat ze in haar eentje moet lijden.

Een miskraam verwerken en genezen!