Hoe kan ik gezinsruzies oplossen?

QUESTION: Welke principes bestaan er om gezinsruzies op te lossen?

ANSWER:

Een gezin kan vergeleken worden met een wagen met vier wielen; elk wiel kan onafhankelijk bewegen en zolang alle wielen dezelfde kant op wijzen zal de wagen zich soepel en zonder problemen voortbewegen. Maar als een van de wielen besluit om een andere richting op te gaan dan de andere drie wielen, dan ontstaat er een probleem. We hebben nu een gezin met een conflictsituatie. Er zijn nu enkele fundamentele vaardigheden nodig om dit conflict op te lossen.

De eerste stap is de identificatie van het probleem. Dat is heel belangrijk. Je kunt een probleem niet oplossen tenzij je precies weet wat het probleem is. Hiervoor moet er met elkaar gepraat en naar elkaar geluisterd worden. Waarom komt hij altijd zo boos thuis van het werk? Waar heeft zij op het werk mee te maken? Wat heeft hij thuis nodig? Waarom zeurt ze zo vaak? Waarom is ze ongelukkig? Neem een vel papier en schrijf alle redenen en oorzaken op. Geldproblemen of oververmoeidheid kunnen een rol spelen. Zijn het de buren, de schoonouders, bejaarde ouders, lichamelijke aandoeningen of gebreken, of misschien wel de kinderen? Welke gevoelens heb je door deze problemen? Schrijf op aan welke behoeften niet is tegemoet gekomen en welke dromen niet zijn uitgekomen. Dit proces zal je helpen om woede en frustratie van je af te schrijven. Het zal je helpen om rationeel te denken.

Nadat beide partners het probleem geïdentificeerd hebben, is de tweede stap naar elkaar luisteren. We noemen het ook wel "reflectief luisteren". Luisteren is een kunst en een waardevolle vaardigheid. Wanneer je partner zijn of haar gedachten met je deelt, bijvoorbeeld door het eerder genoemde lijstje op te lezen, moet je niet meteen reageren met je eigen gedachten hierover. Zeg iets als het volgende: "Dus, wanneer _______ gebeurt, dan voel je je _______. [Vul hier in wat voor jullie van toepassing is] Begrijp ik dat goed?" Op deze manier kunnen jullie er allebei zeker van zijn dat je het goed begrepen hebt. Je partner kan dat dan bevestigen of haar kijk wat dieper uitleggen. Zonder het gezichtspunt van de ander te begrijpen, kunnen er geen onderhandelingen plaatsvinden.

Nadat beide partners geïdentificeerd hebben wat hen dwars zit, is het tijd om de volgende stap te zetten naar de oplossing voor het conflict. Het is nu tijd om een plan op te stellen. Hoe gaan we dit probleem samen overwinnen? Wat zijn onze doelen? Als we deze doelen niet meteen kunnen bereiken, wat zijn dan de tussenliggende stappen die we kunnen zetten? Beide partners concentreren zich nu samen op de oplossing van het probleem, in plaats van te ruziën. Het is onvermijdelijk dat beide partners in dit proces wat water bij de wijn moeten doen.

Als het om een geldprobleem gaat, dan moeten budgetten en uitgaven besproken worden. Er zijn organisaties en instellingen die hierbij kunnen helpen als dat nodig is.

Als het probleem met de kinderen te maken heeft, vooral jongere kinderen, dan is een van de beste dingen die je kunt doen het opstellen van een regelmatig dagelijks tijdschema en je daar aan houden. Dit omhelst onder andere vaste bedtijd en gezette tijden voor de maaltijden en speeltijd. Kinderen willen graag dat hun verwachte gedrag voor hen wordt uitgestippeld. Ze willen weten wat er van hen verwacht wordt. Het helpt hen om te groeien en zich te ontwikkelen. Als het om heel jonge kinderen gaat, dan is het soms nodig om hen bij de hand te nemen en hen zo te "helpen" om hun speelgoed op te ruimen.

Nadat het probleem is geïdentificeerd en een plan is opgesteld om het probleem aan te pakken, is de volgende logische stap de daadwerkelijke uitvoering van het plan. Alleen praten lost niets op. Het kan nodig zijn dat er een soort overeenkomst met elkaar wordt opgesteld, op papier of gewoon met een handdruk. Bijvoorbeeld: "Ik zal _______ en _______ dagelijks doen, terwijl mijn partner _______ en _______ op zich zal nemen." In het ene gezin kan besloten worden dat de vrouw de financiële boekhouding op zich zal nemen, terwijl dit in een ander gezin een taak voor de man is. Enzovoorts.

Oudere kinderen reageren erg goed op een dergelijke "contractbenadering". In een gezin dat ik goed ken werd zakgeld consequent pas gegeven als het kind zijn "contractuele" verplichtingen (karweitjes in huis) trouw was nagekomen.

Als je dit doen, dan zal je wagen met alle gezinsleden erin weer als een eenheid de juiste richting op gaan.