Het overlijden van een naaste
Het overlijden van een naaste - Iedereen maakt het mee
Het overlijden van een naaste is een levenservaring waar niemand naar uitkijkt. Het leven lijkt vaak op zwemmen in de oceaan wanneer het hoogtij is. Zelfs als we kunnen zwemmen en weten hoe we ons een weg door de grote golven heen kunnen banen, dan worden we - wanneer we het helemaal niet verwachten - door elkaar geslingerd en ontdekken we dat we ons plotsklaps op de bodem van de oceaan bevinden met onze mond vol zand. Als we ons tegen deze situatie verzetten, dan duurt het langer voordat we ons weer aan het oppervlak bevinden. Maar als we ons door de stroom laten meevoeren, dan komen we vanzelf weer aan het oppervlak uit. Het is moeilijk om je gewoon mee te laten voeren wanneer je bang bent. Er zijn vertrouwen en concentratie voor nodig. Het verwerken van de dood van een geliefd iemand is eender. Om ermee om te kunnen gaan hebben we vertrouwen nodig.
Een sterfgeval gaat bijna altijd gepaard met vragen, vooral "Waarom?" Ongeacht of we te maken hebben met onze eigen dood of met de dood van een naaste, we willen antwoorden hebben. Waarom is dit gebeurd? Wat heb ik gedaan om dit te verdienen? Is er leven na de dood? Hoe eerder we leren om ons door de stroom te laten meevoeren - om te vertrouwen - hoe gemakkelijker het is om de antwoorden te vinden waarnaar we op zoek zijn.
Het overlijden van een naaste - De juiste houding
Wanneer we met de dood proberen om te gaan, is de oplossing hetzelfde in het geval van onze eigen dood als in het geval van de dood van een naaste. Het is moeilijk te aanvaarden, maar we moeten begrijpen dat de dood een onderdeel is van het leven. Zoals wel eens tragikomisch wordt gezegd: de dood is het enige aspect van het leven waarvan we voor de volle 100% gegarandeerd kunnen zijn.
Wij moeten ons beseffen dat alle mensen eeuwig zijn, al zijn onze lichamen sterfelijk; onze ziel en geest zullen nooit sterven. Onze geesten - de essentie van wie wij zijn - zullen voor altijd blijven leven!
Het overlijden van een naaste - Geen grotere liefde
Adam en Eva, de eerste man en vrouw die ooit leefden, hoefden helemaal niet met de dood om te gaan. Maar nadat zij tegen God gezondigd hadden, veranderden de zaken. De dood was een gevolg van Adams zonde, zijn ongehoorzaamheid.
We mogen de dood misschien wel als het eindpunt zien, maar er bestaat in het plan van God helemaal geen eindpunt. In Zijn ogen zijn wij eeuwige wezens. Heb jij je ooit afgevraagd waarom jij je van binnen nooit "ouder" voelt, ook al wordt je lichaam wel ouder? Dat komt omdat je geest eeuwig is. De Bijbel zegt dat God de eeuwigheid in onze harten heeft geplaatst (Prediker 3:11).
God wenst dat wij de eeuwigheid met Hem zullen doorbrengen, maar hij heeft die keuze toch aan ons overgelaten. God heeft alle voorzieningen getroffen zodat wij voor altijd bij Hem kunnen zijn. Hij heeft geen grotere liefde dan Zijn liefde voor ons.
Het overlijden van een naaste - Wat is het probleem?
Hoe je omgaat met het overlijden van een naaste wordt grotendeels beïnvloedt door je mening over Jezus Christus. Die mening beïnvloedt ook waar jij de eeuwigheid zullen doorbrengen. In Zijn oneindige liefde stuurde God Zijn Zoon Jezus naar de aarde om voor ons te sterven. Wanneer wij in Jezus Christus geloven, en geloven dat Hij als een boetedoening voor onze zonden is gestorven, dan wordt ons voor altijd een eeuwig leven met Hem gegarandeerd.
Als je een kind van God bent, dan is sterven een promotie. Wil jij voor altijd met God samen zijn? Begrijp jij dat de enige andere optie is om voor altijd van Hem afgezonderd te zijn? Jezus zei: "Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?" (Johannes 11:25-26).
Hoe we op het geschenk van Jezus Christus reageren zal bepalen waar we de eeuwigheid zullen doorbrengen. God de Vader houdt van Zijn hele schepping en Hij wacht in de hemel om ons te zegenen en ons te verlossen. Psalm 116:15 zegt: "Kostelijk is in de ogen des HEEREN de dood Zijner gunstgenoten" (Statenvertaling). Als we Christus als onze persoonlijke Redder kennen, dan hoeven we niet bang te zijn voor de dood. En het wordt onze verantwoordelijkheid om te bidden voor de redding van de mensen die wij liefhebben, maar die Hem nog niet kennen. Voor mensen die Hem wel kennen is de dood een feest; een thuiskomst!
Wanneer wij onszelf als eeuwige wezens beginnen te zien, dan zal het besef dat er nog steeds een toekomst is, ons helpen omgaan met de huidige omstandigheden. We beginnen specifieke vragen over de eeuwigheid te stellen. Zullen wij van onze aardse lichamen worden afgezonderd? Zullen we worden afgezonderd van onze naasten? Hoe gaan we in het leven en in de dood om met deze afzondering? God heeft een plan voor ons hier op aarde. God heeft een plan voor de eeuwigheid; Hij heeft het aan ons geopenbaard.
Hoe zit het met jou? Ken jij Christus op dit moment als jouw Redder? Als jij die beslissing nog niet hebt genomen, waarom zou je dat dan niet nu meteen doen?
Wat is uw reactie?
