Verlatingsangst

Verlatingsangst - Echt of denkbeeldig?
Verlatingsangst wordt ook wel separatieangst of scheidingsangst genoemd. Het is een zeer werkelijke en veel voorkomende ervaring waar de meeste kleine kinderen in de leeftijdsgroep van ongeveer 8 tot 16 maanden mee te maken krijgen. Een kind kan op die leeftijd niet begrijpen wat de afwezigheid van een ouder betekent. Een baby of peuter kan denken dat "uit het oog" hetzelfde betekent als "voor altijd weg". Ergens tussen de leeftijd van 4 tot 6 jaar zijn de nervositeit en de angst die met verlatingsangst worden geassocieerd zo goed als verdwenen.

Maar elk kind heeft een aanpassingsperiode nodig. Geduld en begrip zijn noodzakelijk om een kind met verlatingsangst te kunnen geruststellen. Symptomen van verlatingsangst zijn onder meer een sterke aanhankelijkheid en een tegenzin om te worden achtergelaten in een weinig vertrouwde omgeving, zoals een crèche of een kinderdagverblijf. Sommige kleine kinderen ervaren een echte angst voor nieuwe omgevingen en onbekende gezichten.

Verlatingsangst - Hoe kan ik mijn kind helpen?
Kinderen hebben hulp nodig om met hun verlatingsangst te kunnen omgaan. Ze moeten de realiteit ervaren dat een verzorger of ouder weg kan gaan om later weer terug te komen. Veel ouders aarzelen om hun baby's en peuters aan de zorg van anderen over te laten. Maar door dit juist wel te doen kan een stap in de goede richting worden gezet om het zelfvertrouwen en het sociaal gedrag van een kind te verbeteren, niet alleen met betrekking tot de ouders, maar ook met betrekking tot de wereld buiten het eigen huis.

Ernstiger gevallen van verlatingsangst worden vaak in verband gebracht met het ongemak van de ouders of verzorgers wanneer zij hun kleine kind ergens achterlaten. Peuters voelen de nervositeit of de aarzeling van een ouder gemakkelijk aan, als zijn of haar eigen spanning over het achterlaten van het kind zichtbaar is. Een kalme en geruststellende ouder is een ouder die zijn of haar kind zal aanmoedigen om betrouwbare individuen en een nieuwe, veilige omgeving te accepteren.

Onderzoek bekrachtigt de inspanningen van medische en mentale zorginstellingen die hulp en genezing bieden aan patiënten met angststoornissen door de volledige persoon hierin te beschouwen: lichaam, verstand én geest. Dr. Paul J. Melrose, directeur van "Samaritan Counseling Services", schreef het volgende: "Een sterk geloof verstevigt gevoelens van moed, hoop en vertrouwen in de goedheid van de eigen persoon en van het leven." Deze uitspraak suggereert dat gezinnen die gebouwd zijn op een godsdienstig fundament een oplossing ter beschikking zouden kunnen hebben voor het kind dat aan de angststoornis lijdt. Zij kunnen zich tot hun geloof wenden.

Verlatingsangst - Wat als ik geen verbetering zie?
Volgens de Amerikaanse dienst voor de volksgezondheid (United States Public Health Service, Office of the Surgeon General) zal ongeveer 4% van alle jonge kinderen die aan verlatingsangst lijden de symptomen niet ontgroeien of er niet van herstellen. In plaats daarvan zullen zij een ernstiger angststoornis ontwikkelen die bekend staat als de separatieangststoornis. Een extreme angst die zich gedurende meerdere weken onophoudelijk manifesteert is een mogelijk teken dat iemand aan deze stoornis lijdt. Wanneer een schoolkind niet in staat is om aan normale activiteiten deel te nemen of vanwege een verlatingsangst weigert om naar school te gaan, dan zouden ouders moeten overwegen om professionele hulp in te schakelen om de symptomen van de separatieangststoornis te evalueren en te behandelen.

Leer meer over het omgaan met afzondering!