Zelfmoord van een kind

Zelfmoord van een kind - De onaanvaardbare waarheid
"Karen," zei mijn man toen hij de telefoon had opgehangen, "ze hebben Robbie in zijn appartement gevonden. Hij is dood."

Ik was stomverbaasd en overweldigd door verdriet. Wat zou er gebeurd kunnen zijn? Was hij ziek? Of was hij misschien vermoord?

"Karen, ik weet hoe pijnlijk dit is" zei John. "Robbie was mijn stiefzoon, maar ik hield van hem alsof hij mijn eigen kind was. Karen, hij heeft zelfmoord gepleegd."

Ik hoorde de woorden, maar in mijn verstand ontkende ik het volledig. Ik bad: "Alstublieft God, laat het een vergissing zijn!" Later die avond aanvaardde ik de onaanvaardbare waarheid.

Het leven was altijd al zwaar geweest voor Robbie. Tijdens zijn geboorte had hij een zuurstofgebrek gehad. Als gevolg hiervan had hij te kampen met spraakstoornissen, leerproblemen en slechthorendheid. Pas toen hij volwassen was, werd vastgesteld dat hij aan dyslexie leed¹. Hij was een impulsieve jongeman en hij handelde altijd zonder eerst goed na te denken. Hoewel impulsiviteit vaak wordt geassocieerd met ADD (Attention Deficit Disorder) werd ADD in Robbie's generatie nog "minimale hersenbeschadiging" genoemd.

Toen Robbie tweeëntwintig was verhuisde hij uit Oregon om voor zichzelf te bewijzen dat hij het leven in zijn eentje aankon. Hij stapte uit een opleidingsprogramma dat hem geholpen zou hebben om een baan te vinden bij bedrijven die bereid waren om mensen met bijzondere behoeften aan te nemen, ook al probeerde ik hem van gedachten te veranderen. Hij verzekerde ons dat het allemaal geen vaart zou lopen. Een maand nadat hij Oregon had verlaten werd hij ontslagen. Hij moest daardoor weer verhuizen, dit keer naar Washington. Het duurde niet lang voordat hij een eigen appartement, een nieuwe baan en ook een gemeente had gevonden. Voor zover wij aan het thuisfront konden zien, ging het allemaal prima met Robbie.

En nu had één telefoontje uit Washington al mijn hoop en al mijn dromen over een gelukkige toekomst voor mijn zoon verpletterd. Die nacht werd mijn kussen doordrenkt met tranen totdat ik eindelijk in slaap viel.

Ik schrok op uit mijn slaap en realiseerde me dat ik over Robbie gedroomd had. Hij had me toegeroepen en me vertelde dat Jezus van me hield. "Waar ben je, Robbie?" vroeg ik. Hij vertelde me dat hij niet naar me toe kon komen, maar dat hij van me hield.

Zelfmoord van een kind - Een eeuwige omarming voor de ouders
Ik had zojuist de zelfmoord van een kind meegemaakt. Mijn kind! "Alstublieft, Heer, help me!" Ik huilde en dacht aan het vers: "Jezus begon ook te huilen." Vanaf dat moment wist ik dat ik in mijn verdriet niet alleen stond.

Mijn pijn kon zelfs niet doorbroken worden door mijn barmhartige vrienden en familieleden. En toch voelde ik, tegelijkertijd, de eeuwige omarming van God die mij er doorheen droeg. Diep in mijn binnenste begreep ik dat God, al vanaf het begin der tijden, wist wat verdriet was.

Zelfmoord van een kind - Genezing en hoop
Ontkenning is heel vaak de eerste reactie op het verlies van een naaste, vooral als je eigen kind zelfmoord pleegt. We denken dat het allemaal een vergissing zal blijken te zijn, als we maar hard genoeg "Nee!" roepen. Net als de omarming van een vriend, geeft deze ontkenning het lichaam even de tijd om de schok te verwerken. De ontkenning verandert vervolgens in een shocktoestand, net als een pijnstiller voordat de pijn weer terugkeert. Maar het geeft ons de mogelijk om de dingen te doen die we moeten doen, zoals het inlichten van familieleden en vrienden en het regelen van de begrafenis. In deze periode brengen dromen en herinneringen onze geliefden vaak kortstondig terug.

Uiteindelijk zal God onze pijn genezen. We zullen de littekens van de zelfmoord van ons kind altijd met ons meedragen, maar als we op zoek gaan naar Gods redenen, dan zullen we in onze pijn een doel vinden. Toen ik eindelijk begreep wat Gods oppermacht was, hielp dat mij om het onaanvaardbare te aanvaarden. De zelfmoord van mijn zoon. God sloeg Zijn eeuwige armen om me heen om mij door mijn verdriet heen te helpen.

Leer meer over de verwerking van een sterfgeval