Przemoc wobec dzieci - Pomoc

Jesteś tutaj: Wyzwania Życiowe >> Przemoc wobec dzieci - Pomoc 2

(Przeczytaj Przemoc wobec dzieci - Pomoc Część 1 najpierw)

Przemoc wobec dzieci – Moja historia
Przez całe moje dzieciństwo byłam workiem treningowym dla mojego brata. Całą frustrację, którą nosił w sobie spowodowaną nieobecnością rodziców, przelewał na mnie. Dorastaliśmy w atmosferze przemocy i złości do siebie. Będąc małą dziewczynką bardzo silnie to odczułam. Pewnego dnia, mój brat tak mnie zbił, że nie zdążyłam na autobus do szkoły. Musiałam zadzwonić do sąsiadki i poprosić, żeby mnie podwiozła do szkoły. Tam, od razu poszłam do dyrektora i pokazałam podbite oko i wielki siniak na ramieniu! Opowiedziałam mu wszystko i on od razu zadzwonił do mojej mamy, aby natychmiast zajęła się tym rodzinnym problemem. Mama obiecała, że już nigdy to się nie stanie, ale oczywiście nie była to prawda. Wtedy, zapakowałam 2 małe torby i odjechałam na rowerze.

Najbliższe duże miasto oddalone było o 28 mili – na rowerze wyboistą drogą, jest to spory kawałek! Kiedy zaczęła się asfaltowa droga, zdecydowałam porzucić rower i pójść dalej na piechotę. W końcu jakaś para podwiozła mnie. Pierwszy raz w życiu wtedy zapaliłam trawkę.

Kiedy przyjechała policja, okazało się, że jestem 60 mil od domu. Wymyśliłam historię, że uderzyłam się w głowę i nie mam pojęcia gdzie jestem. Oczywiście, nie uwierzyli mi i zawieźli na posterunek, gdzie czekał na mnie ojciec. Próbowałam powiedzieć policjantowi, co dzieje się w moim domu i dlatego nie chce tam wrócić, ale on zignorował to. Mój tata schwycił mnie za gardło i powiedział: „Nigdy więcej tego nie rób.” Mama znów obiecała, że nikt więcej mnie nie uderzy ani skrzywdzi. Okazało się, że była to kolejna obietnica bez pokrycia.

Kłóciłam się ze swoją mamą, kiedy ta mnie uderzyła w twarz. W tym czasie, pamiętam, zwróciłam się do Boga i powiedziałam Mu: „Nie potrzebuję Cię. Mam swoje sprawy, i będę je realizować po swojemu.” Czułam się opuszczona przez swoich rodziców i społeczeństwo, wycofałam się w swój świat i zaczęłam kroczyć drogą destrukcji.

Lata które nastąpiły obfitowały w narkotyki, alkohol i przemoc. Nie otrzymywałam przemocy jedynie od mężczyzn, ale sama siebie niszczyłam. Trwało to aż do studiów, kiedy sięgnęłam dna! Życie moje obfitowało w rozczarowania, stratę, przemoc i porażki. Wtedy właśnie wezwałam Boga! On podarował mi coś, czego szukałam przez tak wiele lat! Wiedziałam kto to jest Jezus Chrystus, ale nigdy nie znałam Go osobiście. Zrozumiałam, że grzech oddzielił mnie od Boga, i że Jezus Chrystus jest odpowiedzią na moje zagubienie. On został moim Zbawcą i Panem tamtego dnia! Stał się moją ochroną i opiekunem.

Czy tak jak ja cierpisz z powodu przemocy jakiej doświadczałeś w dzieciństwie? Czujesz żal i ból? Twoim przeznaczeniem nie jest życie kierowane okolicznościami z przeszłości, ani nawet dnia dzisiejszego czy przyszłego. Jesteś częścią Bożego wspaniałego planu łaski, przebaczenia i miłości. On jest na tyle wielki, aby móc się tobą i twoimi problemami i ranami zaopiekować. Jest z tobą w każdej walce emocjonalnej, której stawiasz czoła. On poprowadzi cię tak, że będziesz odkrywać i rozumieć to, kim On jest i w jaki sposób może cię ocalić. On jest drogą, prawdą i życiem, w każdej sytuacji na którą natrafiasz. Bogu zależy na tobie, i zdaje sobie doskonale sprawę przez co przechodzisz. Chce pomóc ci przebaczyć tym, którzy cię skrzywdzili. Najtrudniejszą rzeczą fizycznie, emocjonalnie i duchowo, było podjęcie decyzji przebaczenia tym, którzy mnie skrzywdzili. Przebaczenie było kluczową sprawa w procesie mojego leczenia. Ale najpierw musiałam przebaczyć sobie. Wspaniałe uzdrowienie przyszło, kiedy przebaczyłam innym.

Nie koncentruj się na sobie, ale na Bogu. Wtedy zaczniesz dostrzegać zmiany!

Czy podoba Ci się to, co przeczytałeś/przeczytałaś na naszej stronie? Jeśli tak, to podziel się tym z innymi, używając poniższych portali: Czym są portale społecznościowe?