Przewlekły ból

Przewlekły ból – dlaczego ja Boże?
Jestem chrześcijanką, i zastanawiałam się, dlaczego Bóg pozwolił na takie doświadczenie, dlaczego nie uchronił mnie przed nim? Wierzę, że jest w stanie uzdrowić mnie. Domyślam się, że każdy wierzący w pewnym momencie swojego życia zadaje pytanie “Dlaczego?”. Ja byłam szczęściarą, bo znalazłam odpowiedź...

Rozmawiając pewnego dnia ze znajomym, wspomniałam, że się modlę, aby w cierpieniu i bólu jaki przechodzę, mieć okazję do głębszej i bliższej relacji z Bogiem. Byłam religijny, ale pragnęłam głębszej więzi. Od 32 lat jestem mężatką, matką dwóch cudownych córek – teraz dorosłych kobiet. Mam dwójkę kochanych wnuków, które kochają swoją babcię. Jednak czegoś ciągle brakowało w moim życiu.

Byłam przełożona pielęgniarek na oddziale, i odnosiłam sukcesy w swoim zawodzie. Kochałam swoja pracę, i wiedziałam, że jestem dobra w tym co robię. Pracowałam jako pielęgniarka 25 lat. Znałam się na swojej pracy, byłam szanowana. Dostałam dyplom. Ale i tak ciągle czułam się nie dowartościowana, i niespełniona.

A więc modliłam się o głębsza relacje z Bogiem. Chciałam słyszeć Jego Słowa w taki sam sposób jak inni. Tak mało byłam świadoma, gdzie te modlitwy mnie zaprowadzą! Po pierwsze, wdałam się w konflikt z moją szefową, pod wpływem presji jaka czułam, zrezygnowałam ze stanowiska przełożonej i wróciłam na pozycje normalnej pielęgniarki. Dwa dni później, mój mąż miał udar. Na szczęście nie byłam już przełożona, więc mogłam być z moim mężem podczas okresu jego rekonwalescencji przez następnych 7 miesięcy. Kiedy było już wiadome, ze nie będzie mógł wrócić do pracy, okazało się, że ja jestem jedyna osoba będącą w stanie utrzymać rodzinę. To spowodowało, że poczucie bezpieczeństwa i oparcie, jakie do tej pory miałam w mężu, zachwiało się.

Po paru miesiącach, uszkodziłam sobie rękę. Przez wiele miesięcy przechodziłam rehabilitację, ale z ręką było tylko gorzej. Nie byłam wstanie pracować w szpitalu, i byłam zmuszona poszukać innej pracy. Odpowiedzialność jaką czułam, jako głowa rodziny sprawiło, że szukałam pracy z zapałem i trwogą. Po dwóch latach poszukiwań, zrozumiałam, że nie mam żadnych szans na prace w środowisku pielęgniarskim. Moje doświadczenie, lata przepracowane, oddanie pielęgniarstwu, już się nie liczyły.

Przewlekły Ból – życiowe doświadczenie
Przewlekły ból pomógł mi uświadomić sobie pewne życiowe prawdy. Łatwo wierzyć i ufać Bogu, kiedy wszystko idzie według planu, tak jak sobie zaplanowałaś. Trudniej jednak, kiedy nic się nie układa, wszystko się wymyka twojej kontroli – wtedy wiara, że Bóg kontroluje każdą minutę twojego życia, jest to wyzwanie. Jednak Jego Słowo, potwierdza, że On zawsze jest z Tobą.

Na początku, nie zauważyłam, że coś niesamowitego mi się przytrafiło. Zawsze dla mnie sprawy własnej oceny i własnej wartości były ważne i kłopotliwe. Dwa lata bezowocnego szukania pracy, mogą naprawdę sprawić, że znajdujesz się na krawędzi depresji. Nie zaprzeczę, że nie zmagałam się z tym. Myślę, że każdy, kto zmaga się z przewlekłym bólem, ma okresy depresyjne. Ale Bóg pracował w moim życiu! Wtedy zrozumiałam, że jest to czas w moim życiu, kiedy mogę bliżej przyjrzeć się Bogu i Jego miłości do mnie.

Zaczęłam postrzegać Jezusa jak starszego brata, którego zawsze pragnęłam, który zawsze by przy mnie stał i pomagał w trudnych chwilach w moim życiu.

W Biblii jest napisane: „Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa” (Flp 3:7-8).

Przewlekły Ból – głębsza relacja z Bogiem
Najważniejszą lekcję, jaką odebrałam z mojego doświadczenia choroby jest fakt, że moja wartość nie wypływa ze mnie i tego kim jestem. Wartość nie zależała od mojego wykształcenia i stanowiska, ani w 25 latach przepracowanych w zawodzie. Wartość też nie zależy od mojej sprawności fizycznej, lub (lub zwłaszcza) w jej braku. Moja wartość leży w Bogu i jedynie w Nim. Wszystkie rzeczy ważne dla mnie, w których pokładałam nadzieję, opuściły mnie. Moją prawdziwą siłę i wartość znalazłam w Bogu. W nim znalazłam pełnię i spełnienie.

Tweet

Znajdź nas na:

---