Syndrom Pustego Gniazda

Syndrom Pustego Gniazda – jak wypełnić pustkę
Jeżeli rodzice są małżeństwem, czas ten mogą wykorzystać dla siebie. Może to być cudowny czas, aby odnowić ich intymną więź i skoncentrować się na relacji. Możesz być samotnym rodzicem, lub potrzebować czasu na przystosowanie. Nie ma znaczenia, do której grupy się zaliczasz, jest wiele sposobów, aby zminimalizować uczucie pustego gniazda.

• Ustalcie dni, w których umawiasz się na randkę ze swoim współmałżonkiem, lub spędzaj więcej czasu z przyjaciółmi.
• Wynajmij pokój studentowi. Świadomość, że pomagasz młodej osobie, może być jak lekarstwo dla ciebie i zarazem nowym doświadczeniem.
• Zaangażuj się w swoim kościele we wspólnotę młodych ludzi, lub bądź wolontariuszem. Młodzi to wspaniali ludzie, pełni życia, energii i co ciekawe, chętni do spędzania czasu z dorosłymi, którzy wykazują zainteresowanie nimi.
• Jest to świetna sposobność, aby bardziej zaangażować się we własny kościół. Wiele kościołów ma grupy wsparcia dla rodziców z „syndromem pustego gniazda” – możecie razem wychodzić na imprezy, dzielić się swoimi przeżyciami i hobby.
• Podróżuj, lub odnów swoje hobby.

Syndrom Pustego Gniazda – Osobista hoistoria
Wspomnienia pewnej kobiety: “Dopiero kiedy moje ostatnie dziecko opuściło dom, poczułam się okropnie. Byłam rodzicem przez większość mojego dorosłego życia i teraz nie wiedziałam co ze sobą począć. Brakowało mi głosów wypełniających powietrze i dzieciaków biegających wokoło. Pierwszego roku, postanowiłam przyjąć studenta z Europy w ramach wymiany. Dzięki niemu, jakoś przeszłam ten pierwszy czas opuszczenia przez dzieci. Jednak ciągle czułam tę pustkę. Zaczęłam zaglądać w siebie, szukając odpowiedzi na pustkę w moim sercu pytając się: „ Czego Bóg pragnie dla mojego nowego życia?”. I Bóg mi pokazał!

“Po raz pierwszy w moim życiu, mogłam podjąć się wyjazdu misyjnego, o którym od zawsze marzyłam. To było najbardziej niesamowite, błogosławione doświadczenie mojego życia oprócz posiadania rodziny. Kiedy zaczęłam wypełniać moją potrzebę pomagania innym, to ja zaczęłam doświadczać błogosławieństw od spotykanych ludzi. Tak mało mieli, a to pokazało, ile ja mam. Nie było miejsca i czasu, abym czuła się zdołowana czy samotna.”

Bóg niesamowicie nas dowartościowuje, kiedy ufamy Mu. Mówi w Księdze Izajasza 46:4: „Aż do waszej starości Ja będę ten sam i aż do siwizny Ja was podtrzymam. Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę, Ja też podtrzymam was i ocalę.” Bóg jest obecny i czeka, aby pomóc ci cieszyć się życia i lat, które mamy, pomaga nam odczuwać pokój i znaleźć idealną równowagę w tym kolejnym etapie naszego życia.

Tweet

Znajdź nas na:

---